Te Matatini, stage & een race tegen de klok

2 maart 2019 - Waikanae, Nieuw-Zeeland

Lieve lezers, 

Het is alweer zaterdag... Weer een week voorbij, en we hebben niet stilgezeten. Afgelopen weekend hebben we het Te Matatini festival bezocht. Dit was een festival dat om de twee jaar plaatsvind in Nieuw Zeeland. De beste Kapa Haka groepen uit het land komen bijeen om te strijden voor de titel 'beste groep'. Dit festival duurt vier dagen, de eerste drie dagen treden alle groepen op in pools, en de laatste dag is de finale. Behalve de wedstrijden, zijn er ook veel kraampjes met kunst, eten, kleding en nog veel meer, allemaal gefocust op de Maori cultuur. Het was ons aangeraden om hier met de trein heen te gaan, omdat parkeren lastig zou worden tijdens het festival. Daarom stonden wij rond 12 uur op het treinstation in Waikanae, zonder kaartjes, want die koop je hier gewoon in de trein. Na een rit van iets meer dan een uur, en 13 haltes verder kwamen we aan in Wellington op het station. Gelijk weer op bekend terrein, want ons hotel was hier pal tegenover tijdens de eerste nacht. 

P1000279

Het festival werd gehouden in het Westpac Stadion, waar we die eerste nacht nota bene hadden geparkeerd. Allemaal dom toeval, maar wel heel handig, want nu wisten we al waar we moesten zijn. Ik had de avond van tevoren al kaartjes gekocht, dus konden we zo doorlopen. We kregen een bandje om en daarna mochten we het terrein op. 

P1000283

IMG_6760

Na een klein rondje langs een aantal kraampjes hebben we een plekje gezocht op de tribune en was het wachten op de eerste groep. Een man hield in het Maori een praatje, waar we niets van mee hebben gekregen, afgezien van de stukjes die in het Engels herhaald werden. De eerste groep kwam het podium op en wat gelijk opviel was de kleding. Helemaal gekleed in traditionele kostuums waren al die mensen indrukwekkend om te zien. De groep bestond uit ongeveer 40 tot 50 man, waarvan een helft mannen en een helft vrouwen. Iedere groep trad een half uur op, waarbij ze afwisselden tussen indrukwekkende Kapa Haka's en rustigere traditionele liederen. 

P1000290P1000324P1000325

Na zo'n 3 groepen werd het tijd om wat te eten te gaan zoeken. We hebben eerst nog een rondje langs alle kraampjes gedaan, waarbij we allebei wat gekocht hebben en daarna zijn we Wellington zelf in gegaan om wat te gaan eten. In de haven van Wellington hebben we een plekje gevonden, en hier hebben we heerlijk gegeten met een mooi uitzicht over Wellington.

Maandag tot woensdag hebben Lisanne en ik weer voor de klas gestaan. Maandag heb ik mij doormiddel van een presentatie voorgesteld aan de ene klas, en dinsdag was de andere aan de beurt. Ik had wat foto's over mijzelf en van Nederland meegenomen, zo kon ik aan de kinderen vertellen hoe het was om in Nederland te wonen. Dit vonden ze duidelijk erg interessant, sommigen hadden überhaupt geen idee waar Nederland lag. Natuurlijk heb ik ook over het mooie stadje Blokzijl verteld.

IMG_6784

Na mijn vorige blog kreeg ik vragen over de grootte van de klassen. Deze zijn wel wat groter dan we in Nederland gewend zijn. In totaal heb ik 58 kinderen, waarvan 28 kinderen in lokaal 24 en 30 in lokaal 25. Tijdens rekenen komen beide klassen samen om een korte instructie te krijgen. Het lokaal zit dan helemaal vol, je kan zelf niet meer rondlopen, want overal zitten kinderen. 

IMG_6787

Ik merk dat ik het nog wel lastig vind om echt zelf te beginnen met het geven van de dagelijkse lessen, omdat dit zo anders gaat dan wat ik gewend ben in Nederland. Wel zijn alle kinderen erg beleefd naar de leerkracht, en hoef je ze bijna niet aan te spreken op ongewenst gedrag. Het is echt te merken dat er veel aandacht wordt besteed aan cultuur en sociaal-emotioneel gedrag. Minstens net zoveel als aan taal en rekenen. Wanneer ze hier wel mee bezig zijn wordt er amper instructie gegeven, maar zijn de kinderen vooral zelf aan de slag. Ik weet nog niet zo goed hoe dit precies in zijn werking gaat. Wel zijn er twee niveaugroepen, die tijdens het rekenen in een apart lokaal zitten. 

De school zelf is erg groots opgesteld. Alle lokalen staan in een grote opstelling om het hoofdplein en de centrale hal voor bijeenkomsten gebouwd. Ieder lokaal heeft een overkapping, waar kinderen hun schoenen, jassen en tassen ophangen. Tijdens morning tea en lunch gaan de lokalen op slot, en eten de kinderen buiten hun eten op en mogen ze op het hele schoolplein rondlopen. Voor de school is nog een groot grasveld waar sporten worden gespeeld als rugby, slagbal en andere sporten waar veel ruimte voor nodig is. Ook zijn er verschillende speelvelden met klimtoestellen en zelfs een kabelbaan. Het zwembad blijft wel afgesloten, die gaat alleen open wanneer de groepen daar met een leerkracht naartoe gaan. Verder is er nog een grote bibliotheek en natuurlijk de lerarenkamer, met nog een conferentiezaal en wat kantoren voor Bruce en de secretaresses. 

Lokaal 24 en 25:

IMG_6773IMG_6772

Schoolplein: 

IMG_6793IMG_6792

Op vrijdag hebben we besloten om in de auto te stappen en naar Palmerston North te rijden. Deze stad ligt iets meer dan een uur ten Noorden van Waikanae. In een van de boekjes over Nieuw Zeeland hadden we gelezen dat hier een wandeling zou zijn van 10 km die erg de moeite waard was. Nadeel van deze route is dat het een wandeling van A naar B is, dus je komt niet terug bij de auto zonder vervoer. Bij de I-site (het toeristencentrum) in Palmerston North kregen we het nummer van een man die ons wel terug naar de auto zou kunnen brengen. Toen we hem belde bleek dat hij ons alleen nog maar om half 4 op kon halen. Het was inmiddels al 12 uur, en we moesten nog een stukje rijden voordat we bij het beginpunt zouden zijn. We vroegen hem of dit haalbaar was, en hij dacht van wel. Dus bewapend met vliegenspray, zonnebrand, een EHBO tasje en wat te eten en drinken zijn we begonnen aan onze tocht. 

P1000329

Na een klein stukje langs de weg kwamen we al snel in het bos terecht. We schrokken van het bordje wat we tegenkwamen. De tocht zou volgens dit bord 3 tot 5 uur duren, maar we hadden maar 2,5 uur de tijd voordat we opgehaald zouden worden aan de andere kant. We liepen langs kleine stroompjes, bruggetjes en trappen de berg op. Na zo'n twee kilometer waren we al flink bezweet en moe. Het voelde alsof we tegen de klok liepen, want we moesten dus opschieten. Daarnaast was het alleen maar berg op en niets berg af, hier werd het niet makkelijker van. Al snel hadden we door dat we dit niet vol zouden gaan houden, en als we ook nog ergens wilden stoppen om te eten we zeker niet voor half 4 aan de andere kant zouden zijn. Daarom besloten we om tot halverwege te lopen en weer terug. Op deze manier hadden we geen tijdsdruk meer en konden we lekker rustig aan doen. Na een smsje naar Nats, die ons op zou komen halen, hadden we alle tijd om al het moois te bekijken. 

IMG_6796IMG_6801P1000342IMG_6805

Uiteindelijk hebben we in 2,5 uur zo'n 10 kilometer gelopen. We hebben erg genoten van de natuur en de uitzichten. Nadat we geen tijdsdruk meer hadden hebben we rustig aan gedaan, het voordeel van het terug lopen was ook dat we nu bergafwaarts gingen. Alleen maar omhoog is toch wel een uitdaging. Toen we weer aankwamen bij de auto zijn we direct weer op weg gegaan naar huis, we moesten immers nog dik een uur rijden. Helaas werd dit wat langer, omdat we in de file terecht kwamen. Waar die file vandaan kwam, en waarom hij ook zo opeens weer weg was weten we niet, maar we hebben twee keer zo lang over de terugweg gedaan als de heenweg. 

Alles bij elkaar hebben we een fijne week gehad, en we hebben nog meer fijne vooruitzichten! We gaan morgen naar het Te Papa museum in Wellington, wat op het to-do lijstje schijnt te staan als je naar Nieuw Zeeland gaat. Ik ben erg benieuwd naar wat we daar te zien krijgen. 

Foto’s

7 Reacties

  1. J bos:
    2 maart 2019
    Heel mooi reis-en werkverslag . Fijn dat jullie het zo naar je zin hebben . Veel plezier samen .
  2. Alette:
    2 maart 2019
    Leuk om jullie belevenissen op verre afstand een klein beetje mee te beleven op deze manier. Volgens mij doen jullie het super! Groetjes!
  3. Marja:
    2 maart 2019
    Geweldig wat jullie allemaal doen, zien en beleven. Ook de heel andere schoolcultuur is erg interessant. Kijk uit naar het volgende verslag. Veel plezier samen.
  4. Robert:
    2 maart 2019
    Gaaf om deat festival mee te maken! Succes verder met het maken van bijzondere herinneringen!
  5. Jeroen:
    2 maart 2019
    Fijn om weer een stukje mee te beleven!
    Mooi dat de mensen zo sociaal en beleefd zijn naar elkaar, dat voelt vast prettiger.
    Veel plezier!
  6. A.H. Vis:
    2 maart 2019
    Hallo lotte, top wat jullie allemaal ondernemen hoor.Leerwerk en ontspanning wisselen elkaar goed af!We zijn weer nieuwsgierig naar volgende week.Groetjes van ons uit Blokzijl
  7. Sandra:
    3 maart 2019
    Hallo lieve Lotte!
    Wat doen jullie het goed zeg!
    Bedankt voor dit reisverslag, erg leuk om te lezen en zo mee te kunnen leven. Heel interessant de andere schoolcultuur! Kan me voorstellen dat je daar je weg nog in moet vinden. Gaat je vast lukken! Ik kijk uit naar volgende week. Liefs, Sandra