Kiwi's kijken en Kenakena Primary School

Lieve lezers, 

Het is alweer bijna een week geleden sinds mijn laatste update, en in die tijd is er een hoop gebeurd. Tijd lijkt wel sneller te gaan hier dan in Nederland. We hebben een bezoekje gebracht aan het natuur reservaat in Waikanae, in de hoop een kiwi te spotten, en natuurlijk onze eerste stagedagen op de Kenakena Primary School in Paraparaumu. 

Afgelopen weekend zijn we naar het Nga Manu Nature Reserve geweest. Ze hebben hier allerlei inheemse vogels, waaronder ook de kiwi. Alleen de rit erheen was al een ervaring opzich. Omdat we tijdens het boodschappen doen in Waikanae al borden hadden zien staan waren we overtuigd dat we geen GPS nodig hadden. Helaas bleek dat letterlijk het enige bord te zijn en hadden we al snel geen idee meer waar we waren. Toch maar de GPS aangezet dus. Die stuurde ons vervolgens een elderly village in. Dit is wat in Nederland een bejaardentehuis zou zijn, behalve dat dit een klein dorpje is. Alle bewoners hebben hun eigen huisje, met alle voorzieningen die je in een dorpje kan verwachten. Ik denk dat dit een heel mooi concept is, beter dan wat we in Nederland hebben. Vervolgens reden we over een heel smal weggetje naar het reservaat. We kregen terwijl we kaartjes kochten ook een zakje eendenvoer, en toen we naar buiten liepen snapten we waarom. Ik denk dat er wel 100 eenden liepen, die allemaal op ons af kwamen zodra we een stap buiten de deur hadden gezet. 

We liepen langs een paar hele mooie vogels en hagedissen, we hebben niet alle dieren kunnen vinden in hun hok, maar sommige waren ook niet groter dan een paar centimeter. Het onderkomen waar de kiwi's zaten was erg ruim en vrij donker. Er zouden twee kiwi's moeten zitten, maar we konden niets vinden. Ik denk dat we wel 10 minuten hebben staan staren, waarna ik mij bedacht dat ik wel iets heb gezien in het nachtverblijf van de vogels, maar dat ik mij niet voor kon stellen dat een kiwi zo groot was. We liepen terug, en ja hoor, daar lag ie te chillen, met z'n rug naar ons toe. Ze zijn groter dan ik had verwacht, ongeveer zo groot als een kip. Helaas hebben we dus niet de kans gekregen om hem van alle kanten te bewonderen, maar wie weet krijgen we ooit nog wel een kans.

Behalve vogels en hagedissen heeft het park ook een onderkomen voor de beschermde langvin en kortvin aal. We hebben kunnen kijken terwijl deze dieren werden gevoerd, en we kregen ook wat informatie. Het was best interessant om te horen, en ook bijzonder dat deze beesten vrij zijn om terug te zwemmen naar zee, waar ze hun eieren leggen. Ze komen terug naar het reservaat, omdat ze iedere dag gevoerd worden. 

Vervolgens heeft een hele aardige vrouw ons een rondleiding gegeven door de natuur van het park. Dit was een wandeling van ongeveer een uurtje, waarbij ze heeft verteld over allerlei soorten bomen, planten en dieren. Bijzonder om te horen hoe dit een van de weinige plaatsen in Nieuw-Zeeland is waar de inheemse natuur nog bewaard is gebleven. Er zitten hier beesten, ongeveer ter grootte van je duim, die ontzettend veel herrie kunnen maken. We hadden deze beesten al eerder gehoord, ook in Wellington in de bomen, maar konden niet vinden waar het geluid vandaan kwam. Onze persoonlijke tourguide vertelde ons dat deze beesten cicadas heetten. Nu van dichtbij gezien, leek dit beest op een enorme krekel, en er zaten er een hoop. Alle beesten bij elkaar maakten ze echt een oorverdovend hard kabaal. 

Maandag hadden we om 10 uur afgesproken op onze stageschool. Als verassing hebben we 's ochtends eerst nog wat gebak opgehaald bij de Nederlandse bakker voordat we naar Pram reden. Toen we aankwamen bij de school werden we onthaald door Lynda, de secretaresse van de directeur Bruce. De afgelopen maanden hebben we ook telkens met haar contact gehad via de mail. Vervolgens hebben we met Bruce een gesprekje gehad over de school, en vooral over onze keuze om naar Nieuw-Zeeland te komen  en de keuze van de school. We hebben afgesproken dat we drie dagen in de week voor de klas staan, een dag zelfstudie op school omdat we geen wifi hebben thuis en een dag om leuke dingen te doen, het liefst aangesloten aan het weekend. Wij waren natuurlijk erg nieuwsgierig naar de klas waar we in zouden komen, dus al snel werd ons verteld dat Lisanne in jaar 3 en 4 zou komen, en ik in jaar 7 en 8. Dit is ongeveer vergelijkbaar met de groepen zoals we dat in Nederland gewend zijn. 

Tijdens morning tea werden we voorgesteld aan onze mentoren. Ik zou mee gaan lopen met Janine (die ook nog eens de vrouw is van Bruce) en Marie. Lisanne gaat de eerste weken in de klas van Diane meelopen in klas 1, en daarna met Kathy in klas 15. Mijn mentoren staan samen voor klas 24 en 25. Dit zijn twee klaslokalen met een glazen wand ertussen. Hier is ook een stilte werkruimte waar de kinderen zelf kunnen werken. De twee klassen werken vaak samen. Wat mij gelijk opviel was de inrichting van het lokaal. Ik vond het vooral erg leeg. Er stonden heel weinig meubels, met een paar tafels tegen de muur en een bank in het midden van het lokaal. Verder lagen er een paar zitzakken op de grond. Ik was onder de indruk van alle kunst en tekeningen die aan de muur hingen. Ook waren er veel posters met inspirerende quotes, iets wat we in Nederland niet zo gewend zijn. 

Room 25:

Room 24: 

Behalve dat kinderen hier dus tijdens het werken overal kunnen zitten waar ze willen zijn ze hier ook erg zelfstandig. De leerkracht geeft veel minder instructie dan in Nederland, of dat heb ik in ieder geval nog niet echt gezien. Ook wordt er meer aandacht besteed aan dingen als kunst, techniek en gezondheid. Deze vakken zijn hier minstens net zo belangrijk als taal en rekenen. Zo zijn we woensdag met de kinderen naar het technology centre geweest, waar de kinderen in vijf groepen verschillende activiteiten deden. Kinderen gingen koken, werken met hout, computer media, textiel en technologie (solderen, elektriciteit enz.).

Nieuw-Zeeland is duidelijk erg trots op hun cultuur. Overal in het lokaal hangt er van alles in het Maori. Iedere ochtend wordt er in het Maori gezongen en veel vakken hebben een naam in Maori. Iedere dinsdag hebben de kinderen les over de Maori en hun cultuur. Afgelopen week hebben de kinderen het volkslied gezongen tijdens deze les. Ze werden begeleid door een vakleerkracht die hierin gespecialiseerd was. Allemaal heel bijzonder om mee te maken! 

Op donderdag hebben Lisanne en ik niet voor de klas gestaan. We hebben op school gewerkt aan verslagen, maar het was ook fijn dat we de wifi konden gebruiken om dingen te zoeken dat we in het weekend wilden gaan doen. We hebben een to-do lijstje gemaakt met alle uitjes die we hebben gevonden. Nu maar hopen dat we alles kunnen doen wat we op het lijstje hebben staan. 

Ik heb deze week nog niet veel gedaan in de klas. Ik vond dit eigenlijk ook wel prettig, om eerst te kunnen observeren en te wennen aan deze manier van lesgeven. Volgende week heb ik afgesproken om zelf te beginnen met het voor de klas staan. Alhoewel het Engels mij al vrij goed af gaat, merk ik wel dat ik soms nog even moet zoeken naar het juiste woord. Hopelijk gaat dit gedurende mijn tijd hier steeds makkelijker. 

Voor dit weekend is er slecht weer voorspeld en vandaag (vrijdag) heeft het de hele dag geregend. De perfecte dag dus om het huis op te ruimen en een nieuwe blog te schrijven. Morgen gaan we naar Wellington, om het Te Matatini Ki Te Ao festival bij te wonen. Iedere twee jaar vindt dit festival plaats, en komen de beste Kapa Haka dansgroepen naar Wellington om te kijken welke groep het beste is. Behalve deze wedstrijd schijnen er ook allerlei andere dingen georganiseerd te zijn, genoeg te doen dus!