Around, around the South!

29 april 2019 - Waikanae, Nieuw-Zeeland

Lieve lezers, 

Wow, wat een vakantie! Gisteravond zijn we weer aangekomen in ons vertrouwde huisje in Waikanae, en daarom is het nu tijd om het thuisfront, en alle andere lezers, ook op de hoogte te brengen van dit fantastische land, en wat het te bieden heeft!

Na ons verblijf in Fairlie ging onze roadtrip door naar Arrowtown, gelegen vlakbij de stad Queenstown. Voordat we daar waren, moesten we er eerst nog naartoe, en als je dan langs Mount Cook komt kan je daar natuurlijk niet zomaar voorbij rijden. Daarom besloten we een kleine omweg te nemen en een wandeling te maken vlak langs mount Cook. Alleen de weg er naartoe was de omweg al waard. 

P1000660

P1000664

Eenmaal aangekomen in Arrowtown waren we verbaasd in wat we aantroffen voor onze accomodatie de aankomende drie dagen. Vooral de eigenaar van de bed & breakfast was een bijzonder figuur. Zodra al onze bagage in de kamer was werden we uitgenodigd voor een kop koffie. Hij vertelde dat hij ooit samen met een partner de B&B runde, maar dingen veranderen, en nu doet hij het in zijn eentje. Helaas was dit te zien aan de staat van het enorme moderne huis, want die had duidelijk betere dagen gezien. Alhoewel hij ontzettend aardig was, hadden we allebei een beetje medelijden met hem. 

De eerste volle dag in Queenstown hadden we gelijk iets gepland staan waar ik al weken naar uit keek. We gingen paragliden! We werden opgehaald in de stad met een busje, waarmee we naar Coronet Peaks reden, een van de hoogste bergen in de buurt van de stad. We werden gekoppeld aan een piloot die ons weer veilig naar beneden zou brengen. Nadat het eerste meisje van de berg af gerend was was het mijn beurt. Ik was een klein beetje zenuwachtig, maar ik had er vooral heel veel zin in. Al snel waren we in de lucht, en kon ik genieten van de vlucht. In een woord geweldig! Wat een ervaring! De totale vlucht duurde ongeveer een kwartiertje, inclusief een aantal stunts! Lisanne was de laatste van de groep die sprong, dus toen ik al beneden was moest ik even wachten tot zij ook naar beneden kwam, maar het zonnetje scheen heerlijk, en zo kon ik gelijk mooi even kijken naar alle foto's en filmpjes die gemaakt waren tijdens de vlucht. 

G0031973

De tweede dag in Queenstown was iets rustiger, maar nog steeds met genoeg actie. Met een gondel gingen we naar een bergtop in Queenstown, vanwaar we een mooi uitzicht hadden over de stad en het water. En wat is er leuker dan als je bovenop een berg staat? Naar beneden rodelen natuurlijk! Het was niet echt rodelen, want de weg naar beneden was geasfalteerd, en de karretjes hadden een stuur in plaats van een knuppel. Wel was het ontzettend leuk om te doen! 

IMG_7459

Laat in de middag stonden we weer beneden in de stad, en omdat het nog wat aan de vroege kant was om al op zoek te gaan naar een plekje om avond te eten, zijn we naar het strandje gelopen om te gaan genieten van het uitzicht. Nieuw Zeeland verveelt nooit, al moet ik zeggen dat ik langzaam maar zeker een beetje begin te wennen aan alle mooie uitzichten. We zijn verwend... 

IMG_7465

Het was weer tijd om Queenstown achter te laten. We waren nu in het laatste punt van onze trip, en nu hadden we nog ongeveer een week om langzaam weer omhoog te rijden over de westkust. Onze bestemming was voor nu Fox Glacier, een dorpje gelegen bij de twee beroemde gletsjers van Nieuw Zeeland. De weg ernaartoe was erg mooi! Dit was de eerste dag dat we een hele hoop regen over ons heen kregen. Gelukkig zaten we in de auto en maakte het ons daarom niet zo veel uit. Op een gegeven moment regende het zo hard dat de ruitenwissers het op de snelste stand niet meer aankonden, en omdat de wegen hier niet bepaald recht en vlak zijn was het toch wel verstandig om even rustig aan te doen. Toen we na een rit van ongeveer 4 uur aankwamen bij onze bestemming was het gelukkig droog. Het hostel waar we zaten was netjes en knus. We hadden zelfs een tv op onze kamer. 

Ook in Fox Glacier hadden we plannen gemaakt voor de volgende dag. Na een korte rit naar Franz Josef kwamen we aan bij onze volgende activiteit, quad rijden. Dit was iets wat we op het laatste moment hadden gepland, dus ik wist niet heel goed wat ik er van kon verwachten. Ik denk dat ik dit een van de leukste dingen vond die we hebben gedaan op onze vakantie. We kregen eerst instructie over de voertuigen, en moesten daarna bewijzen dat we hem in controle konden houden over een parcours voordat we er mee op pad mochten. De groep waarin we reden was vrij groot, ik denk een groep van zo'n 10 personen. Eerst dacht ik dat dit het minder leuk zou maken, maar daar was absoluut geen sprake van. Omdat het de dag ervoor zo ontzettend hard geregend had lagen overal diepe plassen, wat het natuurlijk alleen maar leuker maakte. Al snel waren we klaar voor het echte werk, en we stoven er allemaal vandoor de vlakte op. Het terrein waar we over reden was grotendeels rivier bedding, maar er waren ook stukken bos, weilanden en zandbanken. Het was maar goed dat we allemaal regenkleding aan hadden gekregen, want door de snelheid waarmee we door de rivieren, plassen en modderpoelen stoven, was ik al snel helemaal nat en vies. Ongeveer halverwege stopten we omdat we vanaf hier een mooi uitzicht hadden over de Franz Josef Gletsjer. Nadat iedereen hun foto's had genomen reden we door, en na een uur, wat trouwens veel te snel was, kwamen we weer aan bij de thuisbasis. 

IMG_7475

'S Avonds voor het eten waren we in het donker te vinden in het bos vlak bij ons hostel. Niet omdat we verdwaald waren, maar omdat er in dit bos glimwormen zitten die wanneer het donker wordt oplichten. Het duurde even voordat we ze zagen, maar als je eenmaal weet waar je naar moet kijken, zie je er steeds meer. Een nadeel was dat je ze zodra je een zaklamp aandeed ook niets zag, dus duurde de wandeling van normaal 20 minuten toch een stuk langer. 

De volgende ochtend moesten we zoals normaal weer gewoon om 10 uur uitchecken. We waren ondertussen al behoorlijk in de routine gekomen van het opnieuw inpakken van de koffer, ontbijten, alles opruimen, auto inpakken en dan uitchecken. Dus stonden we keurig om 10 uur buiten klaar om verder te gaan. Vandaag hadden we maar een klein stukje om te rijden, en omdat we pas om 2 uur weer in konden checken in ons huisje in Ross, moesten we nog wat vinden om te doen om de tijd te overbruggen. We hadden op een kaartje gezien dat er in de buurt van Fox Glacier een mooie wandeling om een meer met uitzicht op de bergen was. Daarom besloten we om eerst die kant op te gaan voordat we verder reden naar Ross. Het was een erg toeristische wandeling, maar de reden waarom was wel duidelijk, je kon vanaf hier heel mooi kijken naar Mount Cook en Mount Tekapo. Als deze namen bekend klinken, dan klopt dat! Vanaf de andere kant van de bergpas hadden we deze bergen ook al kunnen bekijken. De afstand van hier tot de andere kant is nog geen 50 km, maar toch hadden we zo'n 500 km gereden om hier te komen. 

5A272440-3AEF-43CA-8F86-CB6F9EE2775B

Na een korte rit van zo'n twee uur (terwijl ik dit typ lach ik om wat ik ondertussen beschouw als een korte rit) kwamen we aan in Ross. Het inwonersaantal in dit dorpje is nog geen 300 man, en het was duidelijk dat je hier echt in de outback zit. Gelukkig hadden we de meeste boodschappen voor de komende twee avonden al gedaan, maar we hadden nog wel een fles melk nodig. Helaas kon de locale supermarkt ons dit niet bieden, maar als we een dag later terug zouden komen zou er als we geluk hadden wel iets gebracht kunnen zijn. 

De volgende dag was de eerste, en overigens ook enige volle dag, dat we niets gepland hadden. Omdat we nu even de tijd hadden, hebben we maar onze vakantie gepland voor onze trip over het Noordereiland. Ik begrijp dat het voor sommige mensen wat gek klinkt om een vakantie te plannen terwijl je nog op vakantie bent, en om eerlijk te zijn... zo voelt het ook. Toch wel handig om al te doen, want we hebben als we weer in Waikanae zijn maar een week voordat we weer vertrekken. 

Een dag later waren we alweer onderweg naar Westport. Onderweg hadden we nog een pauze gepland staan bij de Pancake Rocks. De naam zelf verklapt al wat we hier te zien zouden krijgen. Aan de kunst zie je rotsen die in allemaal laagjes boven op elkaar liggen gestapeld. Een mooi gezicht, helemaal omdat de zee door de verschillende blaasgaten water omhoog spuit.

P1000689P1000676

In Westport hadden we de mooiste accommodatie die we tot nu toe hebben gehad. Een leuk huisje aan het strand, waar zelfs een Wii stond, compleet met spelletjes. In een van de foldertjes die in het huis lagen zagen we dat we in de buurt mini golf konden spelen. We hadden die middag niets gepland, dus een uur later stonden we gewapend met een balletje en een stick klaar om de 18 holes te spelen. Het was een gezellige middag! 'S Avonds hebben we ons vermaakt met Mario Kart en Wii Sport Resort. Al met al hadden we ons hier zeker nog een dag kunnen vermaken, en was het jammer dat we hier maar een nachtje bleven. 

Omdat de volgende locatie al vast stond zaten we de volgende ochtend weer in de auto om door te rijden naar ons laatste huisje van deze vakantie. Het huisje bevond zich in Brooklyn, wat in Abel Tasman ligt. Abel Tasman staat bekend om zijn mooie natuur, en daarom konden we de kans niet voorbij gaan om tijdens onze eerste volle dag er op uit te gaan. In het plaatsje Kaiteriteri bevind zich een enorm mountainbike park waar andere plaatsen, misschien zelfs landen, jaloers op kunnen worden. We hebben een fiets gehuurd voor een halve dag en zijn eropuit gegaan. Het was goed te merken dat we in Nederland niets gewend zijn, want dit was wel afzien. Gelukkig stonden de verschillende paden goed aangegeven en konden we de paden voor beginners goed onderscheiden van de moeilijkere paden voor gevorderden. 

IMG_7572

Vlakbij Brooklyn was weer een van de eerste grote supermarkten die we tegen waren gekomen, en tot onze verbazing hadden ze hier een compleet schap vol met Nederlandse producten. Van hagelslag en vlokken tot ontbijtkoek, beschuiten, frietsaus, boerenkool, Wilhelmina pepermunt, en natuurlijk echte Nederlandse drop. Ze hadden zelfs producten van Jumbo huismerk... Ik denk dat mensen die ons op dat moment hebben zien staan flink hebben gelachen, want we zagen er waarschijnlijk behoorlijk lachwekkend uit. En met koningsdag als excuus, hebben we die avond een echte Hollandse maaltijd gegeten om het te vieren; boerenkool met worst. 

De laatste volle dag van onze vakantie wilden we niet zomaar voorbij laten gaan, en ondanks dat er regen voorspeld was zijn we weer naar Kaiteriteri gereden om er het meeste van te maken. We hebben een zeekayak gehuurd en hebben daarmee een poging gewaagd om naar Split Apple Rock te varen. Ik zeg poging, omdat we daar uiteindelijk nooit zijn gekomen. Het weer was niet heel goed, vooral de wind zat ons behoorlijk tegen. De golven waren ook behoorlijk, en het was een hele uitdaging om vooruit te komen. Na 40 minuten peddelen hadden we nog niet heel veel vooruitgang geboekt, en besloten we onze missie te staken en uit te rusten op een van de verlaten strandjes die langs de kust lagen. 

IMG_7561

Het was heerlijk om hier even te zitten, maar daar hebben we wel flink voor moeten boetten. Stap namelijk maar weer eens in zo'n kayak als de branding de boot constant heen en weer beweegt. We waren allebei al behoorlijk nat, maar het werd er niet beter van toen Lisanne ook nog eens uit de boot viel. Gelukkig konden we er om lachen, en natter dan nat kan je toch niet worden. Uiteindelijk hebben we de boot bijna het complete strand over gesleept om bij een kleine baai te komen waar de branding wat minder heftig was. Hier konden we makkelijk instappen en waren we met de wind in onze rug in een mum van tijd weer terug in de baai waar we waren begonnen. Nu koud en nat wilden we toch wel heel graag naar huis om warm te douchen. Gelukkig was dat nu mogelijk, want de dag daarvoor hadden we geen warm water uit de kraan. De gasflessen waren leeg.. 

De laatste dag moesten we vanuit Brooklyn nog naar Picton rijden om bij de boot te komen. Dit was nog zo'n twee en een half uur rijden, dus moesten we redelijk op tijd weg. Eenmaal bij de boot hoefden we niet heel lang te wachten voordat we er op mochten rijden. De tocht zelf was een stuk aangenamer dan de heenweg, met een mooie vlakke zee en een blauwe lucht. De kapitein dacht ongetwijfeld hetzelfde, want die besloot om een brandoefening te doen. Dat betekende sirenes, crewleden die over de boot renden in reddingsvesten en nog meer sirenes. We hoefden gelukkig niet zelf mee te doen, maar het zorgde wel voor een hoop kabaal. Toen we aankwamen in Wellington was het al avond. Daarom hebben we ergens onderweg maar snel wat gegeten en zijn we direct doorgereden naar ons vertrouwde plekje in Waikanae. Ons huis was tijdens de vakantie tijdelijk bewoond door de vader van onze buurman, die in Waikanae was omdat zijn vrouw was overleden. Omdat de begrafenis in die week was hadden de buren aan ons gevraagd of wij het erg zouden vinden als hij een paar nachtjes in ons huis zou slapen. Natuurlijk was dat prima, wij waren toch niet thuis. Als bedankje hadden ze onze hele voorraadkast gevuld met allerlei lekkere dingen, wat een fijne verassing was toen we thuiskwamen. 

Nu is het tijd om nog even te genieten van de tijd die we hebben in dit huis, en afscheid te nemen op onze school. Ik heb zin om alle kinderen weer te zien, maar minder zin om afscheid te nemen. Ik heb het daar zo naar mijn zin gehad, dat ik nog helemaal niet wil stoppen. Toch zal het moeten, want meer tijd hebben we simpelweg niet. Het voelt nu echt als de laatste loodjes. 

Foto’s

2 Reacties

  1. A.H. Vis:
    29 april 2019
    Hallo lotte,wat een belevenissen zeg!Wat beschrijf je het gezellig.Er is vast niet veel meer wat jullie niet gedaan hebben.Tot gauw!!!
  2. Betty:
    30 april 2019
    Wow Lotte, wat beleven jullie veel!!! Ervaringen om nooit meer te vergeten. Het leek dat je zo lang weg zou zijn maar wat vliegt de tijd. Geniet van de tijd die je daar nog bent!